Interview

Hoe valt de samenwerking met Roos van Acker mee?
 Heel goed. Roos is erg professioneel. Het is ook fijn samenwerken omdat we veel steun hebben aan elkaar, we helpen elkaar als het even wat minder gaat ofzo. We lachen samen ook heel wat af tijdens de opnames, dus we schieten heel goed met elkaar op.

Je weet toch dat heel wat mannen jaloers op u zijn? Velen zouden namelijk ook wel met Roos op een onbewoond eiland willen vertoeven!
Ja, is dat zo? Nou, Roos is inderdaad een heel mooie vrouw, dat weet iedereen. Maar verder is er niet echt reden om jaloers op me te zijn, want we zitten heus niet alleen op dat eiland! Er is een hele opnameploeg aanwezig, en bovendien is onze samenwerking puur professioneel.

Terra Incognita is opnieuw een samenwerking tussen de Vlaamse en Nederlandse televisie. Zijn er eigenlijk grote verschillen tussen de twee nationaliteiten?
Hoewel we dezelfde taal spreken, zit daar toch een van de grootste verschilpunten, denk ik. Zeker als de Vlamingen dialect gaan spreken, is het moeilijk om ze goed te begrijpen. Nederlanders zijn ook een stuk directer in de omgang, ze zeggen meteen wat in ze opkomt, terwijl Vlamingen het toch altijd iets diplomatischer aanpakken. Maar los daarvan, verloopt de samenwerking altijd heel goed. Ik heb namelijk al heel wat ervaring in het werken met jullie Belgen. Niet alleen door de twee reeksen van Peking, maar ik werkte de voorbije jaren ook achter de schermen, als productiemedewerker voor Expeditie Robinson. En dat was telkens samen met een hele ploeg Vlamingen, dus ben ik intussen al gewend aan het werken met Vlamingen.

Waarin verschilt de presentatie van Terra Incognita met die van Peking Express?
Het is vooral werken aan een rustiger tempo. We moeten niet constant racen en ervoor zorgen dat we voor de kandidaten blijven, zoals bij Peking het geval is. We blijven nu namelijk constant op dezelfde locaties filmen.
Bovendien is Terra Incognita een gloednieuw format, en niet zomaar een eigen bewerking van een buitenlandse reeks. Dat betekent dat, wanneer je in onvoorziene situaties terechtkomt, je moet gaan improviseren, en dat maakt het natuurlijk wel spannend. Je kan namelijk niet gaan terugvallen op je ervaring uit eerdere reeksen of gaan kijken hoe men dat in het buitenland oploste.

Veel kijkers zien de presentatie van zo een avontuurlijke realityreeks op een Bounty-eiland, als een soort van vakantietripje. Was het dat ook echt?
Niet echt, eigenlijk! Vooreerst hadden we af te rekenen met heel wat problemen door de hevige regenval. Een televisie-programma opnemen in volle regenseizoen is namelijk niet zo’n briljant idee! Je werkt op zo’n eiland ook helemaal niet zo comfortabel als mensen wel eens denken. Het is namelijk niet zo dat we hele dagen luieren in een luxueus resort ofzo (lacht). We hebben wel iets meer comfort dan de kandidaten, maar dat is zeker niet overdreven.
Daarnaast was ik nu niet alleen presentator, maar ook nog eens eindredacteur voor NET 5 (de Nederlandse coproducent, bl). Er rustte dan ook een hele verantwoordelijkheid op mijn schouders, want zo’n prestigieus en duur programma is uiteraard heel belangrijk voor een zender.

Zou je ooit overwegen om jezelf in te schrijven voor zo’n reality-avontuur?
Bij Peking Express wel, denk ik. Met een partner door een onbekend gebied liften, dat zou ik me wel nog zien doen. Maar voor iets als Terra Incognita zou ik me toch niet kandidaat stellen. Wekenlang in groep op een onbewoond eiland vertoeven zonder contact met de buitenwereld, niet echt iets voor mij. Ik heb dan ook heel wat ontzag voor de kandidaten die de stap wel durven zetten, want het is best wel zwaar.
Zo heb ik de proef uit de eerste aflevering, waarbij de kandidaten aan een boot moeten blijven hangen, ook eens zelf uitgeprobeerd. En na 50 minuten moest ik het toch opgeven, omdat ik niet meer kon. Als je dan ziet hoelang sommige kandidaten het uithielden, kan je alleen maar ontzag hebben voor hen. Zij maken tenslotte het programma ook tot wat het is.

Steun je de kandidaten als je ziet dat ze het moeilijk krijgen?
Niet echt, want het blijft natuurlijk een spel en we moeten iedereen gelijk behandelen. Roos en ik zijn eerder scheidsrechters, die het spel in goede banen moeten leiden en kijken of iedereen het eerlijk speelt. Dat is soms best wel moeilijk, zeker wanneer je ziet dat de deelnemers tot het uiterste gaan, en ze net voor de finish moeten opgeven.

De komst van John De Mol’s Talpa zorgde voor een massale verhuis van bekende schermgezichten naar de nieuwe zender. Ben jij gevraagd?
Ik ben gevraagd, ja. Maar ik moet er meteen bijzeggen dat er waarschijnlijk maar heel weinig mensen zijn, die niet gevraagd zijn (lacht)!
De voornaamste reden waarom ik bij Net 5 gebleven ben, is feitelijk Peking Express. Ik ben namelijk van bij het begin, bij dit programma betrokken geweest, en ik beschouw het dan ook een beetje als mijn kindje. Van Terra Incognita was toen namelijk nog geen sprake, maar de zekerheid dat er een derde reeks van Peking kwam, was voor mij voldoende.

Door het vertrek van Ernst-Paul kan je nu uitgroeien tot hét gezicht van Net 5, natuurlijk.
Het is zeker niet mijn bedoeling om hem achterna te hollen. Ik ben er ook niet op uit om één van zijn programma’s in te pikken ofzo. Maar het is wel zo dat Talpa voor veel verschuivingen zorgt, en er zo nieuwe kansen gecreëerd worden. We zijn al met niet zoveel bij Net 5, en bovendien ben ik zowat het gezicht geworden van de diverse realityreeksen, dus ja, ik zit goed waar ik nu zit.

Je speelt liever eerste klasse bij Net 5 dan op de bank te zitten bij Talpa?
Zo zou je het kunnen stellen ja. Ik krijg veel kansen bij Net 5 en mag ontzettend leuke dingen doen, dus ik zou wel gek moeten zijn om dat te laten vallen.