Aflevering 11
|
Vlak voor de finale is Gianni erg strijdlustig:”Ik ruik de finale. Ik heb zoiets van: nu heb ik het wel verdiend om de eindspurt mee te maken. Dan zal ik echt wel tot het uiterste gaan en zelfs dieper om het spel te winnen!”
|
|
|
“Dan denk ik aan de sterren en weet ik dat ik tegen mijn zoon gezegd heb:’Als je ’s avonds papa mist, kijk naar de sterren. Papa kijkt ook naar de sterren en dan kunnen we aan elkaar denken.’” Patrick krijgt heimwee en beseft dat hij meer tijd aan zijn gezin moet besteden. “Ik heb ontdekt dat ik een enorme verantwoordelijkheid heb naar mijn gezin toe en daar ga ik toch iets aan veranderen in de komende weken en jaren.”
|
|
Machteld beseft dat als het Levenswiel niet op haar of de naam van Els valt, één van hen er uit zal liggen:”Ik probeerde het wiel te hypnotiseren, want ik wil zo graag dat dat wiel op mij of Els valt.”
“Ik zou heel hard willen gillen van aaaah is het nu echt gedaan voor mij? Is dit mijn noodlot?” Els kan niet meer meedingen voor een plaats in de finale. “Voilà, alea iacta est.” citeert Patrick Julius Caesar na het vervullen van één van zijn drie opdrachten. “Josephine moet er af! Ik moet mijn strijd winnen tegenover Josephine!” Het wordt allemaal persoonlijk voor Machteld. |
|
|
“Hoe kán ik dit laten gebeuren? Ik lig er nu uit en ik was direct zo boos op mezelf!” Josephine is zwaar teleurgesteld dat ze als eerste uit de proef ligt.
|
|
|
“En nu wil ik dat Lisa op haar bek gaat!” Machteld maakt er een persoonlijke vendetta tegen iedereen van.
“Echt ik had nog uren zo kunnen staan. Ik had nog uren zo kunnen staan. Ik had nergens pijn.” Josephine blijft herhalen hoe goed ze in de proef geweest zou zijn, ook al lag ze er als eerste uit. “Voor mij was het een ongelooflijke triomf dat het de grootste Josephine was die er af viel. Dat heeft mij echt een kick gegeven.” Machteld schept zelfgenoegen in Josephine’s verlies. Gianni doet de opdracht op zijn manier:”Bij opdracht 2 was ik eerst bezig met de straal en pi tot de tweede en de omtrek berekenen van de cirkel en toen dacht… dat is allemaal niet nodig! Ik had het in tien minuten opgelost.” Josephine is gefrustreerd over haar verlies:”Ik heb er absoluut geen vrede mee, ik vind mezelf echt een rund eerste klas, op z’n zachtst gezegd. Ik kan me niet voorstellen, en dat klinkt heel erg arrogant van mezelf, dat ik niet in de finale zit. Dat vind ik gewoon zo raar!” “Ik dacht, er is nog een kans. Want als je blijft hangen in negativiteit kom je jezelf alleen maar tegen.” Paulo gaat ervoor om het bordspel te winnen. “Ik vind haar een bikkel: nuchter, toch humor. Een allrounder. Ik vind het jammer dat ze eruit ligt.” Paulo over Josha. |
|
|
“Ik ben heel blij dat ik mee heb gedaan. Het is een unieke ervaring met hele mooie momenten… de strijd enzo, dat vond ik heel leuk en fanatiek ben ik dat ook aangegaan. Meer bevestiging van ga zo door in je leven.” Josha’s laatste woorden.
|
|
De laatste loodjes wegen het zwaarst voor Machteld:“Ik was echt moe. Die strijd om steeds weer op te boksen tegen mensen die mijns inziens zich overschatten, dat ben ik echt moe.”
|
|
