Volgens mij is de enige reden dat het programma met de week iets leuker wordt dat je de kandidaten iets beter leert kennen. Je krijgt dus met de week een grotere hekel aan Pascal, om maar eens een totaal willekeurig voorbeeld te noemen.
Verder vind ik het vooral een oneerlijk programma. Oneerlijk tegenover de kandidaten. Het is toch belachelijk dat na zo'n eerste spel (hangen aan een boot) al min of meer vast lijkt te staan wie er gaan winnen. (Oké, toegegeven, er kan nog een hoop gebeuren, maar vooralsnog maakt zeker 80 procent van de kandidaten een kansloze indruk.) Bovendien kreeg je bij dat eerste spel nog een willekeurig partner ook, waardoor het niet eens per se alleen aan jezelf te wijten is als je er niet bij zit. Ik kan me de frustratie van een Lex dan ook goed voorstellen. Lex die sowieso de lul is omdat hij nu eenmaal niet zo'n gezellige gozer is, waardoor hij helemáál geen kans maakt om te promoveren, aangezien hij nooit stemmen krijgt. Nog zoiets oneerlijks. Hetzelfde geldt min of meer voor Lisa. En inderdaad, als je al een keer gedegradeerd bent, kun je het ook wel schudden en kun je net zo goed naar huis gaan.
Bij die degradatie is bovendien pure willekeur het uitgangspunt, wat ik eigenlijk ook een kwalijke zaak vind in iets wat voor een spel moet doorgaan. Door het lot te laten beslissen over de eerste blijver speelt de willekeur een veel te grote rol. Zoals iemand vóór mij opperde, zou het veel interessanter zijn om de nieuwkomer de eerste stem te geven.
En net als vele anderen erger ik me ook dood aan het eindeloze geneuzel over die zeenomaden en het "mysterie" dat "ontrafeld" moet worden. Getver.
En kan die man van die voice over alsjeblieft bij Sky Radio candlelight-gedichten gaan voorlezen? Dan zijn wij ervanaf. Wat een interessant-doenerij, zeg.
Kortom, we blijven kijken!